مثل عادتی که از بچگی برایم مانده بود، با دو انگشت آن را جلوی نور گرفته بودم و سعی می کردم از داخل آن خورشید را ببینم. هر از چند گاهی هم فشارش میدادم و ناخوداگاه لبخندی بر لبم می نشست. نرم و ژله ای. پاستیل Haribo مثل همیشه بود. همان عطر و طعم همیشگی که خاطرات کودکیم را زنده می کرد. روی سبزه ها کنار جویبار دراز کشیده بودم و یکی یکی خرس های ژله ای رنگارنگ را از بسته بر میداشتم و با لذتی وصف نشدنی میخوردم. نسیم خنکی می وزید و صدای جویباری که احتمالا به رود راین (Rhein) منتهی میشد، آرامش بخش بود. به این خرس های کوچک ژله ای فکر میکردم که ناخوداگاه آیپدم را برداشتم و تصمیم گرفتم در مورد هاریبو Haribo بیشتر بدانم.
با من بیایید تا داستان امپراطوری خرس های ژله ای را برایتان تعریف کنم.
شاید هیچ چیزی مثل گاز زدن یک پاستیل خرسی نرم و شیرین نتواند لحظه‌ای از شادی کودکانه را زنده کند. اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که این خرس‌های کوچک و خوشمزه از کجا آمده‌اند؟ این خرس‌های کوچک، میراث ابدی هانس ریگل هستند؛ مردی که با خلاقیت خود، از یک ایده ساده، صنعتی جهانی ساخت . شادی کودکانه را به طعم تبدیل کرد و یک امپراطوری بزرگ از خرس های ژله ای به راه انداخت.
آغاز مسیری شیرین
هانس ریگل (Hans Riegel)، خالق خرس های پاستیلی و بنیان‌گذار شرکت مشهور هاریبو (HARIBO)، در ۴ آوریل ۱۸۹۳ در دهکدهٔ فریسدورف (Friesdorf) نزدیک شهر بن آلمان (Bonn) به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در کالج آلویزیوس (Aloisiuskolleg) در بن گذراند. علاقهٔ او به شیرینی پزی و تمایل به کار در صنعت شیرینی‌جات، او را به سمت این مسیر هدایت کرده بود. در آن زمان، حرفهٔ شیرینی پزی یکی از مشاغل محبوب و مورد احترام در آلمان بود، و بسیاری از جوانان به دلیل علاقه و فرصت‌های شغلی موجود، وارد این حوزه می‌شدند.
او پس از اتمام کالج، دورهٔ کارآموزی خود را به عنوان آب‌نبات‌پز در شرکت کلویتگن و مایر (Kleutgen & Meier) آغاز کرد و بیش از پنج سال در آنجا فعالیت داشت. تجربهٔ اولیه هانس در کارآموزی، پایه‌گذار علاقهٔ عمیق او به دنیای شیرینی پزی شد. آبنبات پزی، هنری پیچیده و ظریف بود که شامل گرم کردن و ترکیب مواد اولیه‌ای همچون شکر و افزودنی‌های خاص میشد. در گذشته، این فرآیند نیازمند مهارت و دقت فراوان بود، چراکه تمامی مراحل تولید به‌صورت دستی انجام می‌گرفت. هر یک از این محصولات حاصل زحمتی بی‌پایان بود، زیرا مواد غلیظ‌کننده‌ای که در تهیه آنها استفاده میشد، به‌شدت چسبناک بودند. بااین‌حال، عشق و خلاقیت هانس در کار با شکر و ژلاتین، جرقه‌ای از ایده ای افسانه‌ای را در ذهن او شعله‌ور ساخت و افق‌های تازه‌ای در این هنر گشود.
آشپزخانه کوچک، یک کیسه شکر و تحقق یک رؤیا
او در سال ۱۹۲۰، کسب و کار کوچک خود را با نام HARIBO (مخفف نام خود و شهر بن: HAns RIegel BOnn) در یک آشپزخانه کوچک در پشت حیاط خانه اش به راه انداخت. تجهیزات اولیهٔ او بسیار ساده و ابتدایی بودند: یک کیسه شکر، یک صفحهٔ مرمر برای سرد کردن و شکل‌دهی آب‌نبات‌ها، یک اجاق آجری ، یک دیگ مسی برای ذوب شکر، یک وردنه برای صاف کردن خمیر و یک چهارپایه. این ابزارها، که بیشتر برای مصارف خانگی بودند، پایه‌گذار تولید اولین محصولات هاریبو شدند. هانس در سال ۱۹۲۱ با همسرش گِرترود (Gertrud) آشنا شد و ازدواج کرد . گرترود اولین کارمند این شرکت نوپا بود که علاوه بر مشارکت در تولید روزانه، آبنبات ها را با دوچرخه به مشتری ها تحویل می داد. این شروع فروتنانه، با تلاش و نوآوری هانس ، به تدریج به یک امپراتوری جهانی در صنعت شیرینی‌سازی تبدیل شد. در سال ۱۹۲۲، هانس ریگل با الهام از خرس‌های رقصانی که در کودکی در سیرک و جشنواره‌های خیابانی دیده بود، تولید خرس‌های پاستیلی (Gummibärchen) را آغاز کرد. و نخستین پایه موفقیت هاریبو را بنا نهاد. او خرس‌های پاستیلی اش را «خرس رقصان» (Tanzbären) نامید. خرس های رقصان از خرس‌های طلایی (Goldbären) امروزی بلندتر و باریک‌تر بودند. در زمان جنگ، آلمان که دچار بحران تورم شده بود، خرید دو خرس رقصان تنها یک فنیگ هزینه داشت.
دوران سخت برای Haribo
در سالهای ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۶ ، فرزندان آنها به نام های هانس ریگل جونیور (Hans Riegel Jr.) ، آنی‌تا ریگل (Anita Riegel) و پائول ریگل (Paul Riegel) به دنیا آمدند که کسب و کارشان را شیرین تر کرد.
در سال ۱۹۴۵ جنگ و کمبود مواد اولیه، اقتصاد را به شدت تحت تأثیر قرار داد و هاریبو (HARIBO) نیز از این بحران مصون نماند. در همین سال، هانس ریگل، بنیان‌گذار شرکت، در سن ۵۲ سالگی درگذشت، اما میراث او نه تنها در دنیای شیرینی‌ها، بلکه در خاطرات میلیون ها نفر به یادگار ماند. پس از درگذشت هانس ریگل پدر ، همسر او، گرتروت در نخستین سالهای پس از جنگ جهانی دوم، مدیریت کسب‌وکار را به عهده گرفت و تلاش کرد شرکت را از این دوران دشوار عبور دهد. در سال ۱۹۴۶ دو پسر او، هانس جونیور و پائول، مدیریت شرکت هاریبو (HARIBO) را بر عهده گرفتند و آن را به یک برند جهانی در صنعت شیرینی پزی تبدیل کردند.
وداع با دو برادر و انتقال رهبری به نسل سوم
در ۲ اوت ۲۰۰۹، پائول ریگل (Paul Riegel)، مسئول بخش تولید و فناوری شرکت، در سن ۸۳ سالگی به‌طور ناگهانی درگذشت. او به‌عنوان یک مخترع برجسته، بسیاری از ماشین‌آلات تولیدی شرکت را خود طراحی کرد و توسعه داد. از معروف‌ترین اختراعات او، ماشین بسته‌بندی مارپیچ شیرین‌بیان (Lakritzschnecken-Wickelmaschine) بود که نقش مهمی در بهبود فرایند تولید داشت. در همان سال، وزارت امور خارجهٔ فرانسه، دکتر هانس ریگل جونیور را به عنوان شوالیه (Chevalier) در لژیون دونور (Légion d’Honneur) پذیرفت. این افتخار ویژه، پیش از آن تنها به تعداد کمی از افراد خارجی اعطا شده بود.
دکتر هانس ریگل جونیور در سال ۱۹۶۷ برند هاریبو (HARIBO) را در فرانسه معرفی کرده بود و نقش مهمی در گسترش و موفقیت این شرکت در بازار فرانسه داشت. این افتخار، نشانی از قدردانی از تأثیر و نوآوری او در صنعت شیرینی‌سازی جهانی بود.
پس از درگذشت پاول ریگل، چهار سال بعد، در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۳، دکتر هانس ریگل جونیور ، رئیس هیئت‌مدیره و مسئول بخش‌های بازاریابی و فروش، در سن ۹۰ سالگی درگذشت. او بیش از شش دهه شرکت را هدایت کرد و نقش اساسی در تبدیل هاریبو به یک برند جهانی ایفا نمود.
پس از درگذشت این دو برادر، مدیریت شرکت به نسل بعدی خانواده ریگل منتقل شد. در سال ۲۰۱۰، ساختار جدیدی برای شرکت ایجاد گردید که در آن، دو هلدینگ خانوادگی، هر یک با سهم ۵۰ درصد، کنترل شرکت را در دست گرفتند. هانس-گویدو ریگل (Hans-Guido Riegel)، پسر پائول ریگل، مسئولیت بخش تولید و فناوری را بر عهده گرفت، در حالی که هانس-آرندت ریگل (Hans-Arndt Riegel)، دیگر پسر پائول، به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره منصوب شد. این انتقال مدیریت، نه‌تنها تداوم رهبری خانوادگی در هاریبو را تضمین کرد، بلکه نشان‌دهنده تعهد خانواده ریگل به حفظ میراث بنیان‌گذاران و ادامه مسیر موفقیت‌آمیز شرکت در بازار جهانی است.
پاستیل‌ها: از ژلاتین حیوانی تا نوآوری‌های وگان
پاستیل‌ها در ابتدا، تنها از ترکیبات ساده‌ای مانند شکر، ژلاتین حیوانی و افزودنی‌های خوراکی برای طعم‌دهی و رنگ‌آمیزی ساخته می‌شدند. ژلاتین، ماده‌ای که به پاستیل‌ها بافت نرم، کشسان و ژله‌ای خاصشان را می‌بخشد، معمولاً از کلاژن موجود در استخوان‌ها و پوست گاو یا خوک استخراج میشد. این روش تولید، به دلیل در دسترس بودن مواد اولیه و هزینهٔ پایین، تا مدت‌ها رایج بود. با گسترش نیازهای مصرف‌کنندگان و تغییرات فرهنگی و اجتماعی، صنعت پاستیل‌سازی نیز متحول شد. در دهه‌های اخیر، تقاضا برای محصولات گیاهی و بدون مواد حیوانی به شدت افزایش یافته است. این روند به تولید پاستیل‌های وگان منجر شد. این نوع پاستیل‌ها به جای ژلاتین حیوانی، از مواد جایگزین گیاهی همچون آگارآگار (ژلی طبیعی استخراج‌شده از جلبک‌های قرمز دریایی) یا پکتین (فیبری که به طور طبیعی در میوه‌هایی مانند سیب و مرکبات یافت می‌شود) تولید می‌شوند. این مواد، علاوه بر ارائه بافت مشابه ژلاتین، برای گروهی از مصرف‌کنندگان که به دلایل مذهبی، اخلاقی یا رژیمی از مصرف محصولات حیوانی اجتناب می‌کنند، مناسب‌تر هستند. بر اساس آمار جهانی، بازار پاستیل‌ها در سال ۲۰۲۴ به ارزش تقریبی ۲۵ میلیارد دلار رسید و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ با نرخ رشد سالانه حدود ۵٪ افزایش یابد. بخشی از این رشد، ناشی از افزایش تقاضا برای پاستیل‌های وگان است که اکنون سهمی حدود ۱۵٪ از کل بازار را به خود اختصاص داده‌اند. در اروپا و آمریکای شمالی، بیش از ۳۰٪ از مصرف‌کنندگان به دنبال محصولات فاقد ژلاتین حیوانی هستند
هاریبو، با گذشت بیش از یک قرن، همچنان به خلق طعم‌های شیرین و لحظات شادی‌بخش ادامه می‌دهد. داستان این برند، فراتر از یک موفقیت تجاری است؛ این داستان، نمادی از تلاش، نوآوری و عشق به خلق لحظاتی است که برای همیشه در خاطره‌ها باقی می‌مانند.